Baszta bramna Brodnicka zwana również Kurzętnicką, która flankowała dawniej przejazd wybudowana została w stylu gotyckim i pokryta dachem czterospadowym. W XIX wieku wewnątrz baszty znajdowało się archiwum miejskie, a od 1959 roku ulokowano w niej Muzeum Ziemi Lubawskiej. Instytucja kulturalna została założona przez grupę Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego, która skupiała miłośników regionu ciekawszych historii. Do ciekawych eksponatów należą: brązowa kadzielnica, stara malowana skrzynia, sprzęt tkacki z roku 1850, narzędzia rolnicze pochodzące z 1740 roku oraz model małej łodzi z 1911 roku do ratowania rozbitków z okrętów podwodnych, toporki kamienne z okresu neolitu i naczynia użytkowe z XIV i XV wieku.
Muzeum nieczynne do odwołania. Eksponaty przekazane do depozytu.
Muzeum Ziemi Lubawskiej powstało w 1959 roku z inicjatywy Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego. W 1962 roku przeszło pod opiekę władz miejskich. Mieści się w XIV wiecznej Baszcie Brodnickej. Zawiera zbiory z różnych okresów historycznych. Poczynając od krzemiennych siekierek i młotków, poprzez zbiór średniowiecznych naczyń, kamiennych kul armatnich, monet i militariów na zbiorach etnograficznych z połowy XIX wieku kończąc. Mieszkańcy wsi Grabowo, Rożental, Chrośle, Złotowo ofiarowali wiele dawnych narzędzi rolniczych oraz sprzętów gospodarczych (żarna rotacyjne, cepy, opiekacze, ręczne magle, cedzaki, kijanki itd.) Liczne są egzemplarze drewnianego sprzętu tkackiego (warsztat tkacki, motowidła, cieślice, grzebienie do czesania lnu). Ciekawostką są organy wykonane w całości z drewna w 1870 roku przez Jana Kowalskiego, kowala z Nowego Miasta. Zbiory zawierają też sporo przedmiotów codziennego użytku mieszkańców Nowego Miasta i okolic z XIX i XX wieku.
Na szczególną uwagę zasługuje opatentowany model łodzi ratunkowej dla okrętów podwodnych. Autorem pomysłu jest Jan Kowalski z Łaszewa spod Brodnicy, który w dniu 1 czerwca 1959 roku podarował model na rzecz powołanego muzeum. Model łodzi został opatentowany w Niemczech w dniu 28 lutego 1911 roku, a wniosek wydano w dniu 1 listopada 1912 roku w urzędzie patentowym w Poznaniu przy Placu Wilhelma 8. oficjalny dokument z patentem został wydany przez rzecznika dr. Inż. Kryzana.
Istnieje również dokument patentowy, który składa się on z opisu i rysunku technicznego. Z opisu wynika, że miało to być urządzenie przymocowane do pokładu pierwszych Ubootów. Załoga zatopionego okrętu miała przejść do prostokątnej skrzyni, a z niej rurą prześlizgnąć się do środka łodzi ratunkowej. Następnie po odkręceniu wielkiej śruby, łączącej dwie jednostki miało nastąpić samoczynne wyrzucenie łodzi na powierzchnię. Ten innowacyjny pomysł miał wiele wad. Nie wiadomo, czy kiedykolwiek został wykorzystany. Model posiada wymiary: wysokość 19,5 cm, szerokość 20,00 cm i długość 81,00 cm (nr ewid.: 2).
Model został przeniesiony z baszty brodnickiej do Urzędu Miejskiego w Nowym Mieście Lubawskim jako eksponat w depozycie.
